India IS ROcking

August 23, 2023 is a very special day for India. The Chandrayaan-3 space program successfully completed its mission by soft landing in moon's south pole. This is a remarkable milestone in India's space research program and ISRO.

India IS ROcking.

The date of this landing is (written in Indian standard way of DD-MM-YY): 23-8-23. This can be mathematically referred as 23-2^3-23 (2^3 = 8). 

There is a close relationship with the numbers 2, 3 and this mission "To Moon". 23 = T(w)o Moon(u).

When you look up the sky for the next 14 days, say "cheese" to moon - there is an Indian Rover taking pictures :)

I am not a space engineer or not even in an industry supporting this program. Even then, i feel elated and get goosebumps when i read this success story. I don't know how to name or call this emotional feeling but it feels good.

I had grown up with childhood memories of hearing stories in the night that there is a grandma in the moon frying pancakes for us. This is a moment to check if that is true :)

Say "CHEESE" 

Desire to Compare

“Desire is the root cause of all evil” 

This is what was taught in my elementary school social science class. As I grew up, I used to wonder what is the significance of this statement in a life’s purpose. 

• What is desire? 
• How to differentiate the “need vs. want” aspects of a desire? 
• Why is the desire considered an evil?

While I continue to search for my answer to the above questions (and going in circles), I realized that more than “desire”, “comparison” could be a root cause of all evil.

Let me attempt to detail it using the “OREO” model.

Opinion: 

Comparison is the root cause of all evil.

Reason:

As long as there is no comparison, we are happy with what we have. Only when we start comparing what we have / achieved with others … the trouble starts. 

Evidence:

I did not get a promotion or pay increase or recognition. This is just a statement. It gets emotional when I did not get promotion but …; I did not get a pay raise but …; I did not get the expected appreciation or recognition but …

The “evil” part of the emotional impact is the comparison that comes after the but… the other person (peer / sub-ordinate) got promotion / pay increase / recognition. 

Opinion - revisited

Comparison is another root cause of evil

I wonder how we, as humans, developed this desire to compare? Is it part of our instinct? How did it evolve from our “flight” or “fight” approach to this “comparison” mode? 

Share your thoughts by commenting. Happy reading (& less comparing)

Which is more painful?

The suffering OR

The fear (anticipation) of suffering 

A Birthday Wish

Happy Birthday my dear friend. 

You are always remembered!

 

[Image source: internet]

A life lesson - Zen Story

This is a short zen story.

A traveler visited a saint. There was no furniture or possession. 

The traveler asked the saint “why don’t you have any furniture?”. 

The saint politely responded “where are yours?”. 

The confused traveler said “why will I have any furniture? I am a traveler “. 

With a smile, the saint said “me too”.

It is a short story. However, it takes a lifetime to realize the meaning of this story.

மௌனம்

மௌனம்

கற்றுக்கொள்ள எளிமையான

ஆனால் 

பயன்படுத்தவும்,

புரிந்துகொள்ளவும் கடினமான

ஒரு மொழி!

உப்பின் கதை

"உப்பில்லாத பண்டம் குப்பையிலே" - அந்த வீட்டின் அடுப்படியிலே இருந்த உப்பிற்கு இதைக் கேட்கும் போதெல்லாம் மெய் சிலிர்த்து விடும். வழக்கமாக அந்த வீட்டு சமையலில் உப்பு கொஞ்சம் கம்மியாக இருக்கும். யாராவது விருந்தினர் வந்து, சாப்பாடு ரொம்ப அருமை...ஒரு சிட்டிகை உப்பு மட்டும் போட்டிருந்தால், அமிர்தமாயிருக்கும் என்று சொன்னால், உப்பை கையில் பிடிக்க முடியாது. 

இப்படி உப்புவின் பெருமையைக் கேட்டு அந்த வீட்டு உப்புவிற்கு கொஞ்சம் தலை கனம் வந்துவிட்டது. ஒரு முறை அந்த வீட்டில் நடைபெற்ற விருந்தின் போது, உப்பு ஆர்வக்கோளாரில் அதிகமாக கலந்து கொண்டது. அவ்வளவு தான்...அது வரை தேவ அமுதம் என்று கொண்டாடப்பட்ட உணவை, அனைவரும் "தூ" என்று காரித் துப்பினார்கள். ஒரே உப்பு என்று உணவு குப்பையாக வீணடிக்கப்பட்டது. அந்த உப்பிற்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. கம்மியாக இருக்கும் போது கொண்டாடியவர்கள், கொஞ்சம் அதிகமானவுடன் எதற்கு தூக்கி எறிந்தார்கள் என்று அது இன்றும் குழம்பி போயுள்ளது. 

சில சமயங்களில் நமது அன்பும் இந்த உப்பை போன்று தடுமாறுகிறது. என்னிடம் கொடுக்க அதிக அன்பு இருக்கிறது என்பதற்காக, அடுத்தவர் அதை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்று எதிர்பார்ப்பதில் ஒரு நியாயமும் இல்லை. ஆனால், அதை புரிந்து கொள்வது அவ்வளவு எளிதாகவும் இல்லை!!

India Vacation 2022

என் மகன். நேத்து தான் வந்தான். என்று ஆரம்பித்து, என் மகன், நாளைக்கு ஊருக்குப் போறான் என்பதோடு இன்றைய நாள் முடிந்து விட்டது - India vacation 2022.

It had been a month since I returned back, from India vacation, to the US. The “human inertia” or the “homesickness” was keeping me at bay, before I could write this to my blog.

I thought that I could bring changes to my parents' long established and proven lifestyle, in a period of four (4) weeks. I was so naive that I thought an iPad Pro would bring completeness to their loneliness. In the end, I was like an alien. I was a visitor or a guest in my home. I struggled to align with the lifestyle that I grew up with. 

செக்கச் சிவந்த வானம் படத்திலிருந்து "மழைக்குருவி" பாடல் வரிகள் தான் நினைவிற்கு வருகிறது:

(paraphrased based on my interpretation)

மழையில் நனைந்த சிட்டுக்குருவி, வழி தெரியாமல் திணறுகிறது. மழை நீரினால், அதன் கண்ணீரும் தெரியவில்லை; ஆனால், காட்டில் சொல்வது, வீட்டை விட்டு வெளியேறிய குருவி, வானத்தில் கும்மி அடிக்கிறது என்று. 

இந்த பாடல் வரிகளின் அர்த்தத்தில், காட்டில் நிலவும் பேச்சு அந்தக் குருவிக்கு தெரியாது. ஒரு வேளை அந்தக் குருவி கேட்டிருந்தால், அதன் மனம் எப்படி வலித்திருக்கும் என்று இப்பாடலை எழுதிய கவிஞர் நினைக்கவில்லை. ஒரு வகையில் அது அந்த குருவிக்கு கிடைத்த வரமாக கருதிவிட்டு போகலாம்.

நிஜத்தில், குருவி அதன் கடமையில் இருந்து தவறி கும்மியடிப்பதாக நினைப்பது மட்டும் இல்லை...அதன் சேர்க்கையே வேண்டாம் என்று சொந்தக்கார குருவிகளால் ஒதுக்கி வைக்கப்படுகிறது. எது எப்படி இருந்தாலும், குருவியின் வருகைக்காக  அதன் கூடும், அப்பா குருவியும், அம்மா குருவியும் மட்டும் என்றும் மாறாத பாசத்தோடு காத்துக் கொண்டிருக்கும்.

I am torn between my body, mind and soul; Body is in the US, Mind is in Chennai and Soul is nowhere to be seen … இந்தப் பாதை எங்கே போகும் என்று தெரியவில்லை; எங்கோ மனம் பறக்குது!